The name of this exhibition comes from “prophete Elias of Yallou”, where yallou literally means by the seaside. It is a chapel in Eressos-Lesvos, located on the mountain and by the sea at the same time. Built on top of a hill 200m straight up the sea, it’s a place where you can, at the same time, feel the sea breeze and the breath of the mountain, listen to the waves and the ringing of the sheep bells, watch the melting sunset in the sea and the fullmoon rising from the sharp mountain range that circles Eressos valley. The stone on top of the chappel’s door talks about the era of the Byzantine autocrats and every step that takes to it through a dry and isolated landscape, makes you feel that you are entering an exceptionally charged energetic field that must have been a space of mysteries since ancient times.
For the prophet, the top of the mountain means his forsaking from the world. For me, to photograph in the 19th of July when his feast takes place, means to come close and connect with the people that live and are originated from this land, A land that has touched me deeply like home the last years. It is also a way to describe and understand a world with coexisting “worlds”, like, the “cowboys” and the “lesbians”, the hard-edged Aegean people that are forged by the wild landscape and the winter isolation and the cosmopolitan north-europeans that do everything by the rule and. It is also a way to comprehend, in a larger scale, how come and in our planet we have reached so far in terms of technological progress but we still cannot get along with each other. I have no truth to reveal through my photography but I try to express my inner truth when I photograph. And as like the word “yallou” (“by the sea side”)sounds the same in Greek with the expression “to let’s go to another place”, an exploration is offered here, a door that opens to get off our microcosmos and meet other dimensions of existence.
The path to the chapel comes alive with steps of men and horses in the 19th of July. Those who are acquainted with the island know its strong tradition in horse breeding and their relation with the religious feasts. A simple ceremony takes place in the afternoon and each year, a different young man gets the privilege of mounting the prophet’s icon on his horse, to carry it downhill on a litany until the cathedral of skala Eressos. The food that is traditionally offered in the feasts of the island, is made and consumed either at the chapel or in the villages square in the night.
The exhibition consists of black and white photos taken on film in 2009 and 2010 and of black and white digital archives taken on 2011.
Η έκθεση αυτή παίρνει το όνομά της από τον "προφήτη Ηλία του Γυαλού", ένα ξωκλήσι στην Ερεσσό της Λέσβου που μοιάζει να βρίσκεται πάνω στο βουνό και μεσ' την θάλασσα συγχρόνως. Χτισμένο στην κορυφή ενός λόφου 200μ. πάνω από το πέλαγο, συν-λειτουργεί στην θαλασσινή αύρα και την πνοή του βουνού, στον ήχο των κυμμάτων και το κουδούνισμα των προβάτων. Πάνω του συναντιούνται το ηλιοβασίλεμα και η ανατολή της πανσελήνου ο πορτοκαλί ορίζοντας και οι οξύες κορυφές που αγκαλιάζουν την κοιλάδα της Ερεσσού. Η πέτρα πάνω από την θύρα του μιλάει για την εποχή των Βυζαντινών αυτοκρατόρων και κάθε βήμα που σε φέρνει σε αυτή μέσα από ένα ξερό και ερημικό τοπίο, σε κάνει να νιώθεις οτι εισέρχεσαι σε έναν ιδιαίτερα ενεργειακά φορτισμένο χώρο οπού πρέπει να αποτελούσε χώρο μυστηρίων από τα αρχαία χρόνια.
Από το μεσημέρι της 19ης Ιουλίου το μονοπάτι για το ξωκλήσι γεμίζει πεζούς και έφιππους. Όπως σε όλο το νησί κι εδώ υπάρχει μεγάλη παράδοση εκτροφής αλόγων. Κάθε χρονιά ένας διαφορετικός νέος του χωριού έχει το προνόμιο να κατεβάσει την εικόνα του προφήτη με το αλογό του σε μια λειτανεία που καταλήγει στον καθεδρικό ναό της σκάλας Ερεσσού. Το φαγητό που προσφέρεται παραδοσιακά στα πανηγύρια του νησιού, φτιάχνεται και καταναλώνεται επι τόπου στο ξωκλήσι ή το βράδυ στην πλατεία του χωριού.
Για τον προφήτη, η κορυφή του βουνού σημαίνει την απομάκρυνση από τον κόσμο. Για εμένα, το να φωτογραφίσω στις 19 Ιουλίου που γίνεται το πανηγύρι του, σημαίνει το να προσεγγίσω και γνωρίσω τους ανθρώπους που μένουν και κατάγονται από αυτόν τον τόπο, ο οποίος τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γράφει την σφραγίδα της πατρίδας στην καρδιά μου. Είναι επίσης ένας τρόπος για να περιγράψω και κατανοήσω έναν κόσμο στον οποίο συνηπάρχουν, για παράδειγμα, οι “καουμπό'ι'δες” με τις λεσβίες, οι κοσμοπολίτες βορειοευρωπαίοι που δεν ξεφεύγουν ρούπι από τους κανόνες με τους σκληροτράχηλους αιγαιήτες που τους σμιλεύουν το άγριο τοπίο και η ερημιά του χειμώνα. Και σε ένα μεγαλύτερο επίπεδο, πως γίνεται στον πλανήτη μας να έχουμε φτάσει σε τόσο μεγάλα τεχνολογικά επιτεύγματα και ακόμα να μην μπορούμε να τα βρούμε μεταξύ μας. Δεν έχω να αποκαλύψω κάποια αλήθεια μέσα από την φωτογραφία μου, σίγουρα πάντως προσπαθώ φωτογραφίζοντας να εκφράσω όσα έχω αληθινά μέσα μου. Και όπως η λέξη "γυαλού" παραπέμπει ηχητικά στο "γι αλλού", προσφέρεται μια εξερεύνηση, μία πόρτα που ανοίγει για να βγούμε από τον μικρόκοσμό μας και να γνωρίσουμε και άλλες διαστάσεις της ύπαρξης.
Η έκθεση αποτελείται από φωτογραφίες που τράβηξα με ασπρόμαυρο φίλμ το 2009 και 2010 και σε ασπρόμαυρο ψηφιακό αρχείο το 2011.
No comments:
Post a Comment